Bishnu Pokharel

Tweet लभ एनिभर्सरी अङ्ग्रेजी महिना अप्रिल । अन्तिम साता । हातमा छ–भर्खरै किनेको निक्कन डी–३२०० क्यामेरा । कस्मिरको गृष्मकालिन राजधानीमा अझै सरकार सरेको छैन । शीतकालिन राजधानी जम्मुतिरै छ । कस्मिरी सरकार हाम्रा हिमाली आदीबासी जस्तो छ । जाडो लागेपछि छ महिना जम्मुतिर झर्छ, गर्मीमा फेरि कस्मिर चढ्छ ।  क्यामेरा सानामा स्कुल जादा भिर्ने गरेको छड्के झोला जस्तै गरि भिरे ।  ‘ट्यूलिप गार्डेन के लिए कित्ना ?’ दलगेट पुगेर टुटेफुटेको हिन्दीमा सोधेपछि तिनपाङ्ग्रे अटो ड्राइभरले अल्छिलाग्दो पारामा आङ तान्दै भन्यो, ‘दो सौ ।’ ‘डेढ सौ मे जाऔगे ?’ आठ नचलाई ड्राइभरले सिटमा बस्न संकेत गर्यो ।  अस्तिसम्म हिउ“ पर्दै थिया े। दुइचार दिनमै मौसम बदलिया े। कत्ति चाडै चर्को घाम लाग्न थाल्यो ? मनमनै गमे । दिउ“सो त गर्मी हुन थालिसक्यो । अटो दल लेकको डिलैडिल दौडिरेहको थियो। करिब आधा घण्टामा अटो रोकियो । नजिकैको बगैचामा कमिलाको ताती जस्तै मान्छे थिए । म पनि गेटमा टिकट काटेर भित्र छिरे । रङ्गीचङ्गी धेरै खाले फूल फूलेको बगैचामा जस्तो मन भुलेन । एकै खालका फूल एकै खाले लहर । मेरो मन ट्युलिपले तानेन । 

Tweet पाल म नीलो पाल आफन्त वियोगी आत्मालाई शीतबाट ओत दिन उभिएको आँसुले भिजेका गालालाई आशाका पसिनाले भिजाउन खुला चौरमा ठडिएको । नीलो छ, आकास मजस्तै नीलै हुन्छन् रतिक्रीडाका रात पनि ओ महाशय ! मलाई रतिक्रीडाको रङ नसम्झ म शोक र चित्कारको आर्तनादमा उभिएको सन्त मलाई सेल्फी खिच्न झुन्ड्याइएको पर्दा नसम्झ । कुरुक्षेत्रपछि एक्लिएको कृष्णझैँ विरक्तिएका मनलाई साहसी बनाउन मुहारमा लालिगुराँस फूलउदै छु ओ महशय ! मलाई साहसिक पदमार्गमा टाँगिएको अस्थायी आवास नठान म भत्किएका मनहरु टाल्ने  एक इँटा मलाई विशिष्ट सभाहलको छानो नसम्झ । म मृत्यु देख्नेहरुको मृत्यु रोक्ने मन्त्र बोकेर आएको माया गुमाउनेहरुको मन बहलाउन आएको एक आकासे यायावर ओ महाशय ! मलाई तिम्रो हेलिकप्टर यात्रालाई कानुनी बनाउने यन्त्र नठान मृत्यु जितेर बाँचेकाहरुलाई खादा र फूलमाला बोकाएर मेरो स्वागतमा उभ्याउने नगर । म नीलो पाल दूधे बाललकको चित्कारले सम्मोहित भई पीडितको पाउ छुन आएको खण्डहर आत्महरुसँगै रुन आएको ओ महाशय ! तिमी प्रेमीकाको साथमा मेर