नागरिकता

Tweet
लाग्छ
नागरिकता रूपी यो कागतको खोस्टो च्यातिदिउँ
र, जलाइदिउँ त्यसका टुक्राहरुलाई
सिंहदरबारको गेटमा लगेर
सर्वोच्च अदालतको बेञ्चमा लगेर।

मैले बोक्ने नागरिकताले
मलाई कुनै देशकको नागरिक बनाउन सक्दैन भने
कुनै मुलुकको सच्चा मालिक बनाउन सक्दैन भने
कहाँ छ ? तिमीले भन्ने गरेको
नागरिक सर्वोच्चता ?
जागिर खानका लागि
फोटोकपी बुझाउनु पर्ने कागतको खोस्टोमा?
कि, अपराधीले जुटाइदिएका चुनाव खर्च रूपी हरिया नोटमा ?

लाग्छ
यसको जवाफ तिमीसँग छैन सिंहदरबार
यसको उत्तर दिन सक्दैनौ सर्वोच्च अदालत
अनि
मलाई यो पनि थाहा छ
एउटा अनागरिकको ‘अपराधिक प्रश्न’मा रुमलिने छैनन्
सम्मेलन केन्द्रमा विराजमान महानुभावहरू।

जब नारायणहिटी जिउँदो थियो
म प्रजा भइरहे
जब शीतल निवास र बालुवाटार जागे
म मजदुर भएर अरबमा बेचिइरहेको छु
मिर्गौला दाता भएर दिल्लीमा दौडिरहेको छु
'सेरोगेट मदर' बनेर इजराइलका लागि भावी सेना जन्माइरहेको छु
बहादुर र वीर भएर बेलायती बटालियनमा सामेल भइरहेछु।

ओ! सर्वोच्च अदालत
ओ! सिंहदरबार
ओ! सम्मेलन केन्द्र
ओ! शीतल निवास
ओ! बालुवाटार
के तिमीहरूलाई फुर्सद छ ?
फुर्सद भए त पक्कै देख्ने थियौ-
म अरबमा बेचिएको
दिल्लीमा दौडिएको
इजराइली सैनिक जन्माउन गर्भवती भएको
बेलायती बटालियनमा भर्ना भएको
र,
दुई तिहाइले पारित गर्ने थियौ
सम्मेलन केन्द्रबाट एउटा प्रस्ताव
‘हाम्रा नागरिकलाई सम्मानित भएर बाच्ने अवसर दिनेछौँ–
बेचिन, दौडिन, भर्ती हुन र भाडाकी आमा बन्न बञ्चित गर्नेछौँ’
अनि
पठाउने थियौ, लालमोहोरका लागि शीतल निवास।

फुर्सद कहाँ छ र तिमीहरूलाई?
बरु आतुर छौ मेरो नागरिकता रूपी कागतको खोस्ट जलेको हेर्नलाई
त्यसैको खरानीलाई दसीप्रमाण मानी
देशद्रोहको अभियोग लगाउनलाई।

सर्वाधिकार: विष्णु पोखरेल